Galata köprüsünün üstündeki o kalabalığı bilirsiniz ; sabahın erken saatlerinde gelen insanlar, oltalarını köprünün bir ucundan diğerine doğru sıralar ve oltalarına takılacak balıkları sabırsızlıkla beklerler. Kimisinin şansı çok erkenden yaver gider ve derya kuzulariii bunlar !!! diyerek bağırır, yani kısa günün kârını nakde çevirmenin peşine düşer ya da arar dostlarını akşama yapılacak fasılın müjdesini verir. Bazısı ise inancını yitirmeden bekler belki az sonra bir balık oltaya takılır umuduyla.
Oltasını ödünç aldığım Kemal abi ; sabahın 5'inden beri oradaymis ve bugün denizin çok bereketli olduğunu söylüyor. Oltayla tam poz verecekken bir balık takılıyor iğneye , Kemal abi heyecanlanmaya başlıyor... bu aslında her balıkçının istediği, saatlerce beklediği ve hayalini kurduğu ancak benim vicdanen razı olmayacağım bir durum. O arada yaşanan 30 saniye çok uzuyor... kemal abi oltayı benden alıp kontrol ediyor, makarayı çevirmeye başlıyor; ve ardından şu tepkiyi veriyor : Kahretsin kaçmayı başardı!!! O an içimdeki sesin bunu söylediğini duyuyorum : Ohh ne de güzel bir haber...!
Galata Köprüsünün üstünde herkes rızkının peşindedir ; insanlar , martılar ve kediler hatta oltaya düşen balıklar bile yani özetle denizin altındakiler de üstündekiler de aynı amaç için çaba harcıyorlar...
Sonra zaman ilerliyor hava kararmaya başlıyor kiminin kovası boş kalıyor, kiminin ise ağzına kadar doluyor... Sabır edenler ve şansı yaver gidenler evlerine mutlu bir şekilde dönüyorken; köprünün diğer şanssız balıkçılarına söylenebilecek tek bir söz vardır artık
Rastgele!!