Doç. Dr. Osman GEYİK - Dicle Üniversitesi

Bazen garip bir hüznün adıdır sonbahar Sessizce gelir, kurulur başköşeye Ve gitmez bir yere, son yaprak dökülünceye kadar... #hüzünvesonbahar Bir mevsimsel devinimdir ömür , Adeta selamlar evreni ve bir gün hoşça kal demeyi bekler Ömür 2 hece , ama neleri sığdırır içine ; Mutlulukları , acıları , özlemleri ve dostlukları... #ömür Bir Vapur Kalktı Şimdi Bu Limandan, Kim Bilebilir Yolcuların Neler Hissettiğini , Kaygılarını, Hüzünlerini ya da Mutluluklarını , Kim Bilebilir Adalar Deyince Akıllarına Nelerin Geldiğini , Kimin Evine Gittiğini,  Kimin Evini Aradığını... Bir Vapur Geçti Şimdi Buradan Belki Bir İsmi Vardır , Belki de Umuttur Adı, Ancak Benim Bildigim Tek Şey Var Bir Vapur Geçti ...

Söylesene Matmazel! ; Neden Şehrin Işıkları Bu Kadar Parlak ? Ve Niçin Yıldızlar Bu Kadar Sönük Bu Şehirde! Gece Olunca Gökyüzü Neden Bu Kadar Issız.. Milyonlarca İnsana Rağmen , Neden Bu Kadar Yalnız Yeryüzü! Martılar Matmazel ! Evet Martılar, Gece Olunca Onlar da Terkediyorlar mıdır , Bu Şehri... Ya da Her Sabah Yeniden Geliyorlar mıdır Bu Şehre ? Yoksa Sadece Kalanlar mıdır  Gökyüzünde Raks Edenler.. Posted via Blogaway

Haydarpaşa garında başlar bu kente gelenlerin hikayesi , Kimisi bir avuç umut koyar cebine , kimisi yanında bir bavul özlemle... Hava kapali , serin ve kederli Bulutlar öbek öbek toplanmış , Haydarpaşadan  kente gelenlerin tam tepesinde... Denizin ortasinda bir vapur , selamlıyor ve belki de içten içe acıyor Vapur , çokça şahit oluyor Haydarpaşa garından kente gelenlere , yitirilen umutlara , bitmek tükenmek bilmeyen özlemlere... Bir ezan sesi yükseliyor garın ışıklarının ardından ve Haydarpaşada yeni bir vuslat başlıyor Ezan sesine karışan tren sesleri yeni umutlarin yeni özlemlerin habercisidir... Gardan sesler yükseldikçe vapur hızlanıyor , adeta Haydarpaşa garından kaçarcasına Ve nihayet vapur iskeleye yanaşırken keder dağılıyo...

Duyuyor  musun insanların çığlıklarını ? gece olunca artan , gün ağarınca dağılan Hissedebiliyor musun acılarını ? gece yıldızlar çıkınca tarifsiz hale gelen , gün ağarınca sadece sızlayan... Hiç bir hastahane köşesinde sabahladın mı , hastan olmadan? ya da bir morgun kapısında bekledin mi içeridekilerden biri sana ait olmadan ! Acılarına ve çığlıklarına ortak oldun mu canın yanmadan ya da haykıran sen olmadan ? Sen, evet sen ! hiç sevdin mi birisini ? karşılık beklemeden ya da karşılık almadan hiç aşık oldun mu veda edeceğini bile bile... Kaybedeceğini bildiğin halde , oynadın mı bir şans oyununu ? ya da hiç umut yokken aldın mı bir piyango biletini.. Belki de yapmı...

Galata köprüsünün üstündeki o kalabalığı bilirsiniz ; sabahın erken saatlerinde gelen insanlar,  oltalarını köprünün bir ucundan diğerine doğru sıralar ve oltalarına takılacak balıkları sabırsızlıkla beklerler. Kimisinin şansı çok erkenden yaver gider ve derya kuzulariii bunlar !!! diyerek bağırır, yani kısa günün kârını nakde çevirmenin peşine düşer ya da arar dostlarını akşama yapılacak fasılın müjdesini verir. Bazısı ise inancını yitirmeden bekler belki az sonra bir balık oltaya takılır umuduyla. Oltasını ödünç aldığım Kemal abi ; sabahın 5'inden beri oradaymis ve bugün denizin çok bereketli olduğunu söylüyor. Oltayla tam poz verecekken bi...

Kapılar, koca koca ve renk renk...! Hepsinin ardında ayrı bir gizem , hepsinin ardında ayrı bir alem... Bazen kapılar ardına kadar açılır , bazen adeta duvar... Bir kapıyı açarsın, sevdiğin herkes o kapının ardındadır , Bazen ise yalnızlıktır kapının diğer tarafı... Bazen çaresiz olduğunu düşünürsün, karşına bir kapı çıkar girersin içeri, küçük bir dokunuşun, her şeyin çaresi olduğunu görürsün... Bir gün ansızın başka bir kapıdan girersin içeri, inanırsın koşulsuzca, gidersin peşinden kapının ardındakilerin Ve bazen birilerine inandığın için bir daha inanamazsın kimseye... Kapılar ardına kadar açılır bazen , girersin içeri umduklarını bulamazsın Bazen kapılar kapalı olur sonuna kadar, göremezsin ama aslında istediklerin dışarıdadır... Kapıların dışında kalırsın bir süre .... Kırarsın, kırılırsın ,üzersin , üzülürsün ,mutlu edersin , mutlu olursun... Yaşarsın yaşattıklarını bir bir ve yaşamayı beklersin, yaşatıp da henüz yaşama zamanı gelmeyen onca şeyi... Beklersin gü...

Yazmak ya da yazabilmek hatta yazmaya çalışmak diyelim biz buna. Evet yazmaya çalışmak güzel bir duygu , yazdıklarının okunması birilerinin bu yazdıklarından faydalanması bir şeyler anlaması , hissetmesi vesaire ayrı bir haz verir insana. Blog yazarlığı yaygın bir uygulama , herkes bir yerlerde bir şeyler yazıp çiziyor , ben de bazen aklıma esenleri kağıda aktarırdım sonra bu aktardıklarım nerede diye arar dururdum.Bu dertten müzdarip olunca yakın çevremdekilerin bir  blog hesabı aç demelerine duyarsız kalamadım ve şu an itibariyle iyi bir tercih olduğunu da düşünmeye başladım. Artık benim de bir blogum var :)  ve bu blogda  ekonomiden finansa, güncel olaylara oradan tiyatroya bazen karaladığım şiirlere (karaladığımı sandığım) yer vereceğim.  En önemlisi,  yazmaktan çok keyif aldığım günlük yaşam içerisinde gözümüze takılan, bazen bizzat yaşadığımız bazen de sadece şahit olduğumuz diyaloglara , tuhaf insanlara ve tuhaf olaylara değineceğim , keyifli ve fayda...