Duyuyor musun insanların çığlıklarını ?
gece olunca artan , gün ağarınca dağılan
Hissedebiliyor musun acılarını ?
gece yıldızlar çıkınca tarifsiz hale gelen , gün ağarınca sadece sızlayan...
Hiç bir hastahane köşesinde sabahladın mı , hastan olmadan?
ya da bir morgun kapısında bekledin mi içeridekilerden biri sana ait olmadan !
Acılarına ve çığlıklarına ortak oldun mu canın yanmadan ya da haykıran sen olmadan ?
Sen, evet sen ! hiç sevdin mi birisini ?
karşılık beklemeden ya da karşılık almadan
hiç aşık oldun mu veda edeceğini bile bile...
Kaybedeceğini bildiğin halde , oynadın mı bir şans oyununu ?
ya da hiç umut yokken aldın mı bir piyango biletini..
Belki de yapmışsındır her birini , ancak yapmamış olabilirsin de hiçbirini.
Umut ve hayal, var olma nedenidir insanın ,
İnsan;
Acı çekmemeyi umut eder başkasının acısını izlerken ,
Haykırmamayı arzular çığlıklara sessizce şahit olurken ve bir gün hastahane köşesinde beklememeyi diler onca bekleyenlere rağmen...
Sever birilerini ama bir gün de olsa sevilmeyi umut ederek ve aşık olur birilerine veda edeceğini aklına getirmeden..
Yeni bir seneyi selamlarken, zengin olmanın hayalini kurar ve alır bir piyango biletini , hiç çıkmayacağını düşünmeden.
Umut ve hayal eder sürekli , usanmadan ve yılmadan...
Çünkü bilir, bunları kaybetmek ,savaşı kaybetmektir...