Çok zaman oldu yazmayalı , dertleşmeyeli , paylaşmayalı....
Hayat bazen tam da ondan vazgeçtiğin anda başlar. Biri gelir seni sen eder. O an sorgularsın tüm geçmişini , yaşadıklarını ve onunla yaşayamadığın onca yılları. Seni anlar , seni bazen senden daha fazla anlar ve düşünür. Gülüşüyle bahar gelir hüznüyle kara bir kış. Seni sen eder dedim ya aslında seni senden de eder , öyle bir şey bu. Gözlerine bakınca görürsün sevgiyi, aşkı ve merhameti. Durdurur dünyayı tek bir güzel sözü, gülüşü ve bakışı. Sana sevmenin sadece sevmekten ibaret olmadığını , sevmenin sadece yan yana olmakla olmayacağını anlatır. Klişeleri sevmem ama hani derler ya aynı gök kubbe altında olmak bile yeter, evet tam da bu. Aynı gök kubbe altında olmanın bile yettiğini görürsün. Mesafeler ve zaman tuhaf bir sayısal değerden ibaret olur. Tek derdin ondan ayrı geçen her saniyenin verdiği hüzündür; ama tam da o anda aklına şu gelir; ya hiç olmasaydı ? Tanımasaydım ? ve hiç yolum kesişmeseydi ? Bu soruların ardından hüznün yerini mutluluk alır... Var olduğunu bilirsin ve sana güç verir onun varlığı. Elleri ellerin olur , gözleri gözlerin... Aldığı nefesi hissedersin uzakta olsa bile ve aldığı nefese şükredersin sana ait olanın varlığını bildiğin için. İşte böyle bir şey sevmek, sevilmek, hissetmek ve varlığına şükretmek.
Bazen hayat insana göz kırpar ve uzaktan gülümser... İşte "O" hayat olur sana, toprağa ekilen bir tohumun can suyu gibi can verir... Topraktan tohuma ulaşan o can suyu gibi ulaşır tüm benliğine. İşte böyledir sevginin tanımı , sevmenin hayat bulmuş ve saf hali.
Sevgiyle kalın...