Hayat bazen insanın tam da vazgeçtiğini sandığı yerde yeniden filizlenir. Biri gelir, seni sen yapan bütün parçaları bir araya toplar; hatta kimi zaman, senin bile bilmediğin yanlarını senden alır, sana yeniden verir. O an, geride bıraktığın geçmişi, çektiğin acıları ve onunla yaşayamadığın yılların ağırlığını sorgularsın. Çünkü seni anlar… Hem de bazen senin kendini anladığından çok daha iyi. Bir gülüşüyle baharı getirir, bir hüznüyle kışı karartır. “Seni sen eder” dedim ya, aslında seni senden alır; öyle bütün, öyle derin bir şeydir bu. Gözlerine baktığında sevgiyi, aşkı ve merhameti görürsün. Dünyayı durduran o küçük anlar vardır: tek bir sözü, tek bir gülüşü, tek bir bakışı… Sana sevmenin sadece yan yana olmak demek olmadığını öğretir. Birlikte olmanın ötesinde bir hâl, ruhun ruhla temas ettiği o görünmez bağ vardır. Klişeleri sevmem ama hani derler ya, “Aynı gök kubbenin altında olmak bile yeter.” Evet, tam olarak budur. Bir bakmışsın, aynı göğe bakmak bile yetiyor; çünkü artık me...